Διαφύλλαξη των 'συμφερόντων του έθνους' μέσα από τα αρθρα για τη χορήγηση άδειας ιδιωτικών σταθμών

Διαβάζοντας τα 3 πρώτα άρθρα του νομοσχεδίου για τη χορήγηση άδειας λειτουργίας των ιδιωτικών σταθμών αναφέρονται αντίστοιχα το καθένα στις βασικές προϋποθέσεις χορήγησης και ανανέωσης αδειών ίδρυσης και λειτουργείας τηλεοπτικών σταθμών,στη διαδικασία και τα κριτήρια χορήγησης αδειών ιδιωτικών τηλεοπτικών καναλιών καθώς στην προστασία του ιδιωτικού βίου του καθένα και από εκπομπές και από διαφημήσεις και στη σωστή χρήση της γλώσσας.
Οι άδειες χορηγούνται για την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος.Οι σταθμοί υποχρεούνται να μεριμνούν για την ποιότητα του προγράμματος,την αντικειμενική ενημέρωση,τη διασφάλιση της πολυφωνίας και την προαγωγή του πολιτισμού με τη μετάδοση εκπομπών λόγου και τέχνης.
Μεγαλύτερο ενδιαφέρον προκαλεί κυρίως το τριτο άρθρο που αναφέρεται στις εκπομπές και τις διαφημήσεις και στον τρόπο με τον οποίο πρέπει να προφυλάσσουν τον ιδιωτικό βίο.Οι εκπομπές πρέπει να σέβονται την πρωσοπική ζωή,την τιμή,την υπόληψη,την οικογένεια κάθε πρωσόπου που εμφανίζεται στην οθόνη.Και οι διαφημήσεις δεν πρέπει να θίγουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια,να κάνουν διακρίσεις μεταξύ φυλών και φύλων,να μην παρακινεί τους ενήλικες,να μην εκμεταλλεύται την εμπιστοσύνη τους.
Σήμερα όμως βλέπουμε ότι εκπομπές και διαφημήσεις ενώ είναι υποχρεωμένες να πληρούν αυτές τις σοβαρές προϋποθέσεις φαινεται ότι δεν γίνεται με απόλυτη ακρίβεια.Έτσι ορισμένες φορές βλέπουμε προγράμματα που μπορεί να βλάψουν τη σωματική ,διανοητική ή ηθική ανάπτυξη των ανηλίκων αφού προβάλονται σκηνές βίας ή πορνογραφίας.Επίσης αρκετές φορές σε εκπομπές έχουν καλεσμένους από διαφορετικές φυλές,όπου επικρατεί έντονος διαπλικτησμός και ειρωνεία στις συζητήσεις μεταξύ τους.Το ίδιο φαινόμενο επικρατει και όταν έχουμε να κάνουμε με θρησκευτικές,πολιτικές συζητήσεις,όπου εμπλέκονται άτομα του κράτους και διακυβέβονται διάφορα συμφέροντα.Εκτός από τους ανήλικους που διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο έκθεσης και διαφθοράς και οι υπόλοιποι βρίσκονται στην ίδια θέση γιατί μπορεί να βρεθούν εκτεθημένοι χωρίς να το ξέρουν.Γι'αυτό ευτυχώς υπάρχει η δυνατότητα το άτομο να ζητήσει επανόρθωση από το σταθμό που μετέδοσε την επίμαχη εκπομπή.Το κατά πόσο βέβαια εφαρμόζεται αυτό είναι άλλο θέμα!!
Ένα τελευταίο ζήτημα που θήγεται αφορά και την ορθή χρήση της γλώσσας,όπου σήμερα ο καθένας βγαίνει στην τηλεόραση ή το ραδιόφωνο και μιλάει χωρίς να έχει την πλήρη επίγνωση του κάθε θέματος.Γι'αυτό οι ιδιωτικοί σταθμοί είναι αναγκασμένοι να λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα από τους δημοσιογράφους και τους συντελεστές των προγραμμάτων.Σημαντικό είναι και το θέμα της νοηματικής γλώσσας.Το θέμα αυτό ειναι αρκετά περιορισμένο και παραγκωνισμένο από όλους και πολύ περισσότερο από τους τηλεοπτικούς σταθμούς.Ενώ θα έπρεπε να υπάρχουν περισσότερα κανάλια για την πληρέστερη ενημέρωση και αυτών των ανθρώπων τους παραμελούν όλο και περισσότερο.Και κυρίως στις συζητήσεις που ανέφερα πιο πάνω όταν ειναι καλεσμένα τετοια άτομα συνήθως η συμπεριφορά ειναι πιο μειωτική απέναντι τους γι'αυτό η προστασία από τους σταθμούς θα πρέπει να είναι μεγαλύτερη.

Σχολιασμός της σειράς 'το 10'

Διαβάζοντας το κείμενο της Κέλλυς,η οποία πέριγράφει τη σειρά 'το 10' μας μεταφέρει σε μια πραγματική εποχή του παρελθόντος που έχει υποστεί πόλεμο.Με την περιγραφή της μας δίνει να καταλάβουμε το πως ζούσαν τότε οι άνθρωποι,με τι ασχολούνταν,τα ήθη και τα έθιμα τους καθώς και το πως αντιμετοπίζουν έναν πόλεμο. Παρατηρείται ότι στο κείμενο κυριαρχούν αρκετοί κώδικες όπως της επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων,ηχητικοί αφού η μουσική εναλλάσεται σε όλη τη διάρκεια της σειράς,οπτικοί αφού παλαιά καταστήματα, γειτονειές,σπίτια,ανθρώπους να μιλάνε στο δρόμο,το πως ντύνονται.Μέσα από αυτούς τους κώδικες κατορθόνεται η αναπαράσταση του κόσμου.Η αναπαράσταση παίζει κομβικό ρόλο στην παραγωγή νοήματος αλλά βασίζεται και σε μια παράδοση ερμηνείας. Από την άλλη παρατηρείται ότι χρησιμοποιούνται και οι 3 θεωρίες αναπαράστασης των ΜΜΕ,η αντανακλαστική,η εμπρόθετη/εθελούσια και κονστρουκτιβιστική/κατασκευαστική.Ο εξωτερικός κόσμος προϋπάρχει και περιγράφεται.Ο δημιουργός αποφασίζει να γυρίσει το έργο για να μας παρουσιάσει το τι συνέβενε στη μεταπολεμική Ελλάδα και συκγεκριμένα στον Πειραιά.Έτσι το άτομο ταυτίζεται η όχι με αυτά που βλέπει και βγάζει τα συμπεράσματα του. Τέλος μέσα από το έργο βλέπουμε ότι η πλοκή του παρουσιάζει τα πράγματα που συνέβαιναν τότε προσπαθόντας να αποδώσει οσο πιο πιστά γίνεται την πραγματικότητα αλλα κατά την άποψη μου αυτό δεν είναι δυνατόν να γίνει γιατί εφόσον δεν έχουν αναβιωθεί τα γεγονότα αλλά τα γνωρίζουμε μέσα από κείμενα αποδίδεται μόνο ένα μέρος της πραγματικότητας.

Μέθοδοι που χρησιμοποιούνται από τα ΜΜΕ

Η Ανθρωπολογία μέσω των ΜΜΕ έχει σκοπό να εξετάσει το ιστορικό τους πλαίσιο και την εφαρμογή τους σε διαφορετικά κοινωνικά περιβάλλοντα αλλά και σε σχέση με τις εκάστοτε εξουσίες.Από το 1980 και έπειτα προκαλείται το ενδιαφέρον για την ενασχόληση της ανθρωπολογίας των ΜΜΕ ως μια κοινωνική πρακτική και έτσι δημιουργήθηκε η ανάγκη για την εύρεση νέων μεθόδων όπως η κειμενική ανάλυση,η ερμηνευτική ανάλυση, η εθνογραφία της επικοινωνιακής κατανάλωσης,η συγκριτική ανάλυση,η εθνογραφία της επικοινωνιακής παραγωγής και οι συνδιαστικές μέθοδοι.
Στο μιντιακό προϊόν 'Ιατρικές Υποθέσεις' υποθέτω ότι χρεισιμοποιείται μια σειρά από συνδιαστικές μεθόδους.Η κειμενική ανάλυση όπου η ίδια η 'σειρά' αποτελεί το αντικείμενο της έρευνας παρ'όλου που πρέπει να κοιτάμε και πέρα από το προϊόν χωρίς προκαταλήψεις και υποκειμενικότητα.Καθώς και η ερμηνευτική μέθοδος, που συνδιάζεται με την κειμενική,στην οποία αφού έχουμε βρεί και ερευνήσει το προϊόν συνεχίζουμε παραθέτοντας την άποψη μας δίνοντας την δική μας υποκειμενική άποψη,ματιά και έτσι δημιουργούμε τη δική μας πραγματικότητα.

Ποια η σχέση κειμένου κ φωτογραφίας

Στο άρθρο της η Margaret Mead με τη χρήση των φωτογραφιών θέλει να συμπληρώσει το κείμενο και να δώσει μια πιο σφαιρική άποψη.Η φωτογραφία δίπλα στο κείμενο δεινει αποδεικτικό χαρακτήρα.Κατά την αποψη μου το κείμενο και μόνο είναι αρκετό γιατί δινει ακριβώς όλες τις πληροφορίες ενώ παραθέτοντας μόνο μια εικόνα οι πληροφορίες δεν είναι αρκετές και ο καθένας που τις βλέπει μπορεί να βγάλει διαφορετικά συμπεράσματα.

Ιατρικές Υποθέσεις

Μέσα από τη σειρά "Ιατρικές Υποθέσεις" παρατηρείται οτι καθημερινά οι άνθρωποι έρχονται αντιμέτοποι με διάφορα περιστατικά,άλλοτε δυσάρεστα και άλλοτε λιγότερο.Αυτό το είδος προγράμματος βασίζεται στην ενασχόληση με γεγονότα και επίμαχα ζητήματα του δημόσιου χώρου.
Οι άνθρωποι ξεκινόντας την ημέρα τους κάνοντας τις καθημερινές τους ασχολείες καταλήγουν να βρεθούν στο κρεβάτι ενός νοσοκομείου με κάποια σοβαρή ασθένεια.Από την άλλη πλευρά οι γιατροί κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να μπορέσουν να σώσουν τους ασθενείς τους,στη συγκεκριμένη σειρά μια ομάδα γιατρών με επικεφαλή τον Dr Χάουζ.Με τις ιατρικές τους γνώσεις και την πείρα τους,μέσα από μια σειρά εξετάσεων που εφαρμόζουν κατορθόνουν να σώσουν τους ασθενείς τους από το βέβαιο θάνατο.Άλλοτε οι προσπάθειες τους είναι επιτυχημένες και άλλοτε όχι.Επειδή όμως μιλάμε για μια σειρά συνήθως τα απότελέσματα είναι πάντα θετικά.
Μέσα από τέτοιες σειρές τα μυθοπλαστικά σχήματα επηρεάζουν σημαντικά την αντίληψη του κοινού.Αναπλάθονται 'πραγματικές ιστορίες' που έχουν βρεθεί σε κίνδυνο, ανθρώπων που σώθηκαν χάρη στην έπέμβαση κάποιων γιατρών,ειδικών.Οι ιστορίες αυτές προκαλούν μεγάλη αγωνία μέσω των πλάνων,της πλοκής και έτσι η ένταση κλεμακώνεται.Έτσι η υπόθεση της ιστορίας αποκτά μελλοδραματικό τόνο.
Ωστόσο όμως η οπτική εικόνα δεν μας βοηθάει να καταλάβουμε τα πολιτικά και ηθικά ζητήματα που προπύπτουν σε σχέση με το αντικείμενο θέασης.

Ίατρικές Υποθέσεις',STAR Σάββατο 6:45

Αναπαράσταση κ Λαϊκή Κουλτούρα

Στο άρθρο της 'Αναπαράσταση κ λαϊκή Κουλτούρα' η Κριστίν Γκέρατυ αναφέραι οτι η σχέση με τα ΜΜΕ καθορίζεται από την καθημερινή ζωή και όχι τόσο από την απόλαυση των πολιτισμικών προϊόντων.Ο αναγνώστης ελέγχει ή ανασυγκροτεί το πρωτότυπο της επικοινωνιακής παραγωγής.Σταθμός στην αναπαράσταση των ΜΜΕ ήταν η εφαρμογή των σειμειωτικών μεθόδων σε συστήματα επικοινωνίας.Η κυριαρχία των οπτικών εικόνων στα μέσα καθιστούσε προβληματική την εφαρμογή της σημειωτικής.Έτσι η Κριστίν Γκέρατυ εξετάζει 3 αναπαραστάσεις των ΜΜΕ στο πλαίσιο της σημειολογικής έμφασης στη γλώσσα ως κατασκευή.Οι αναπαραστάσεις εχουν να κάνουν με μια φωτογραφία ενος διάσημου ζευγαριού και το πωσ κατανοούμε την φωτογραφία,με την αναπαράσταση και το φύλο και την αναπαράσταση σε σχέση με τις εκπομπές επειγόντων περιστατικών.Έτσι η θεωρία των μαζικών μέσων περιγράφει τη σύνθετη διαδικασία κατανόησης με την οποία προσεγγίζουμε τις φωτογραφίες, τις τηλεοπτικές σειρές,τις εκπομπές και αμφισβήτησε το οτι η εικόνα στηρίζεται στην αποκάλυψη και όχι στην κατασκευή και τη διεργασία.Επίσης το κοινό μπορεί να συμμετέχει ενεργά.